“Kerpiç kerpiç üstüne kurdum binayı,
Binayı kurar iken gördüm Leyla’yı.”
İnsanın aklı hafsalası almıyor! Neymiş efendim, kerpiç
kerpiç üstüne bina kurarken Leyla’ya âşık olmuş. Bir mutayit(!) çocuğu olarak,
gençlik çağımın tamamına yakını bina kurmakla geçti; Leyla ise hala geçmedi,
göremedim! Tabi kerpiçle tuğlayı bir tutmuyor illa kerpiç olacak diyorsanız,
orası ayrı. Geçenlerde arkadaşım Hakan Korkmaz, kanka herkese kesin bi defa
gelirmiş dedi. Anlıcanız Azrail gibi bişey bu! Madem öyle! Leyla, sana
sesleniyorum! Kaçarın yok kızım! Eninde sonunda geçicen o yoldan! Geç, bari iş
işten geçmeden! J
Mecnun(!)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder