Bir Madenci ve Eşyaya Hürmet

“Çizmelerimi çıkarayım mı?

Sedye kirlenmesin!”

Bu sözler sonucuna baktığımızda sebebi hiç de önemli olmayan bir maden kazasından,

Sağ olarak çıkarılan emektar bir madencinin, ambulansa bindirilirken sarf ettiği sözler.

Söz ulusal, yerel ve sosyal medyada bir anda yayıldı.

Herkes bu sözü birilerine çakmak için kullandı.

Birbirimize kenetlenecek hiç sebep yokmuş gibi; Birbirimize çakacak iyi bir söz bulmuştuk.

Samimi insanlar da vardı muhakkak; Fakat kimse sözün özüne inmek istemedi, inmedi.

Emektar işçi ağabeyimizin kullandığı bu sözleri birkaç farklı açıdan ele alabiliriz.

Ama biz öyle yapmayıp tek bir açıdan ele alalım.

Bu anlam yani bana göre birinci anlam:

Eşyaya hürmettir.

“Hadi lan, öyle bir durumda adamın aklına hürmet mi gelir!”

Demeyin! Gelir efendim.

Bizim insanımız doğduğundan itibaren Öyle bir düşünce sistemiyle yoğrulur ki;

O Saygı ve hürmet bilinçaltında yerini alır.

Ve belki biz de dahil

Bundan sonraki nesillerin muhtemelen sahip olamayacağı bir özellik olarak

Yeri geldiğinde bu düşünce açığa çıkar.

Burada sözü edilen araç ambulans ve sedye.

Biz yeni nesilden kimimizin ambulansa,

Kimimizin polis otosuna,

Kimimizin halk otobüsüne,

Kimimizin başörtümüze,

Kimimizin bir diğerine hürmeti yoktur.

Yani kısaca hürmet artık lugatımızdan silinmiş.

Belki de Soma’yı bırakıp, Kendi yasımızı tutmalıyız.

Yani demem o ki:

Birbirimize hürmeti kaybettikçe ölüyoruz;

Öldükçe birbirimize hürmeti kaybediyoruz!

Ölenlere Rahmet, kalanlarına sabır;

Kurtarılmayı bekleyenlere de yardım diliyorum Rabb'imden!

İnna Lillahi ve İnna İleyhi Raciun.